niet het treurdier ook geen droefdier
zie mijn groeitand van verdriet
ik hou het kort anders vreet ik niet
langtand knaagdier en ik bijt
met de giftige Oost-Indische was
schrijf ik wat er nooit meer uitgaat
gehuiver is mijn enig doel
en dat mijn tanden zullen slijten
zolang ik leef moet ik zo krijten
ik kwam uit een zwam dat weet ik zeker
er zijn is er was en wie weet dit beter
als langtand zelf van stam tot stam
mijn geluid is hu-hu de wind kan het fluiten
me dierbaar als nu en het dier moet zich uiten
voor slechthorenden zal ik mijn vreugde krijsen
Erik Lelieveld
15 mei 2003
zaterdag 7 november 2009
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten