elke wond kent haar genezing
maar aan de voet van het dier
is het onderscheid rust en vlucht
dat is rivier, neem de Linge
geen uitzicht geen inzicht
traag zijn de gebaren
en wat is oorsprong?
een viool vraagt of iemand het einde kent
geen mens kent het einde
een trekdier probeert
zijn hart slaat tien slagen
en wij stervenden ondertussen
tellen zo ver we kunnen
zo hard we kunnen
zo veel we mogen
het blijft onbelangrijk
op enige afstand groeit een hoofdzaak
voor het eerst zichtbaar in 1957
toch ver van hier en dat is het trekdier
Erik Lelieveld
28 november 2002
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten