eindelijk grond onder mijn voeten
kus ik de aarde zoals de regen
want ook ik loop de kringloop
maar nu daal ik echt neer
aardige aarde de grond de klei
ik zie voor het eerst
voor het eerst in mijn leven
mannen en vrouwen vrouwen en mannen
maar waar zijn mijn prachtige borsten gebleven
mijn borstkas ademt toch vol al het leven?
ik vraag een vreemdeling om het antwoord
maar nu versta ik mijn stem niet meer
achter mijn huidige huid mijn bloedeigen huid
smeek ik elk molecuul en alle atomen
Laat mij er uit! Laat mij eruit!
Erik Lelieveld
14 augustus 2002
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten