de draden die ik spin en dan span
van woord naar woord naar woord
een letterknoopje en daar een gedachte
dan open ik gordijnen of doe ik vitrage
licht is luister en donker is fluister
mijn poëzie is mimicry zeg camouflage
ik wil een kring om al mijn woorden
ga zitten, je bent er nu midden in
kijk, dit is mijn paars en dat is geel
en weet je hoe groen het soms doet
groen is de kleur van diepzinnig lezen
geheimzinnig wezen bekonkel ik met rijm
en als ik stiekem rijm zie je mij niet
voorbijgaan als een geleedpotig wezen
ja spinnen en zinnen lijmen met spuug
Erik Lelieveld
30 augustus 2002
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten