bijna zijn mijn benen wielen
met mijn handen aan de rem
ik ben nog steeds geen invalide
ik kan schrijven dat ik ren
buiten adem binnen longen
met het juiste medicijn
heb ik nog dit lied gezongen
o wat doet het leven pijn
ik stel me aan zoals een dichter
bleek gezicht zal mooi verhalen
schrijf eens fiets want dat trapt lichter
als die stoeve miele invalidekar
er zijn pieken je hebt dalen
maar wees op PA altijd de nar
Erik Lelieveld
14 september 2002
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten