een gedicht dat definitief wordt

de gehandicapte crimineel
droeg een wulpse soldatenoutfit
en een racistische homopet
hij dronk zijn spa en sprak
over een avant-garde
in het tropisch regenwoud
maar ook op de Hoge Veluwe
was muziek voor herten alleen
ik wist van zijn irritante
tennisstijl en die bleekneus
met zijn scheve gezicht
was een soort kunstvorm
waarin je moest geloven
prima, prima
dat alles definitief wordt.


Erik Lelieveld
29 april 2002