ik rangschik wat foto's bij stemmen en namen
meestal zie ik mezelf daar ook bij staan
bij de mooiste daarvan ben ik vaak samen
bij jou, geen oog kan ons zien, geen oor verstaan
want wij zijn samen een herinnering
mijn beeld kan jou raken, ik kan dat niet meer
die twee die ik zie zijn noem het maar dood?
maar een beeld komt nooit tot ontbinding
Erik Lelieveld
20 februari 2002
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten