het is een krot en zie
de geliefden slapen
en de woning wordt
zo beeft de aarde al zwak
een buitenstaand genie schildert
een droom die wordt geschapen
haar blote voeten, zijn blote poten
een ijskast die wel lachen is
de diepvries is maar een vakje
het is een wonder waar een
wonder waar de allermooiste
kinderen komen, de aarde beeft
Erik Lelieveld
5 mei 2002
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten